martes, 8 de agosto de 2017

Ndada Hongahogam'ui paya bätsi, na ra zeki - El Quijote para niños, fragmento.

Zekamfistofo N'a.

ge ri hmä ge te mra b'ui ne te mra b'efi ra ximfädi ntofri ra ndada Hongahogam'ui dige'a ra mengu nuni Mexahai.

Ha n'a ra hyodi nuni ra Mexahai, dige'a ra thuhu hindi ne ga beni, hingi ot'e ndunthi ya mapa ge mi b'ui n'a ra ñ'oho ge mi petsi n'a ra ts'äza, n'a ra b'ub'ai dige'a manteb'u, ne mi petsi nehe n'a ra noxka fani dega nt'ei  ne n'a ra tsat'yo xi mi tihi. Dige'ara ndunthi ra boja mi petsi gatho mi tege pa mi hoka ra ntsi ko ra ngo ra ndämbri ne ya y'o, ra ngonduani xa ts'uzeni tat'a ya xui, ya don'i  ko ya xina ngopts'udi ya nsabdo ya tsat'aju ya mbeje ne ya onja ya ndomingo. Nu'aman'a tuki  dige'a ra boja mi häpa da dänga n'a ra pahni dega xiy'o, ya pikaxexjo dega ntukadutu pa ya ngo, ge ya ntsohui ko njot'azezthi, ne ya pa made dige'a ya yotopa mi nente ya dutu dega xiy'o xi mra hog xiy'o.

Mi b'ui ha ra ngu n'a ra mfats'i dega nkuni gi mi petsi thogi yoho n'ate njeya, ne n'a ra b'edatsi ge himbi tat'i n'ate njeya, ne n'a ra ts'unt'u ge mi zu ra fani ne mi pefi ha ra b'ot'i. Ma ñ'ohohu mi tat'i nde nthebe njeya. Mi ja ra nzaki ra ngok'ei, mra noxke dige'a ra b'ai ne ra hmi, mi nangi n'itho ne mi ho da boni pa da mezu'e. Mi b'ede ge nuna ñ'oho mi t'embi ra gotre, xama nge'a mra thuhu Quejana . Pe nu'a hingi petsi ma zu pa ma b'edehu; nu'a petsi ma zu ge nub'u dra b'ede dra hmä xi nzäi nu'a majuäni.


Capitulo Primero 

Que se trata de como era y a que se dedicaba el famoso caballero don Quijote de la Mancha.

En un lugar de la Mancha, de cuyo nombre no quiero acordarme, hace mucho tiempo que vivía un hombre que tenia guardada una lanza, un escudo antiguo y tenia también un caballo flaco y un perro muy veloz. La mayor parte de su dinero o gastaba en cocinar una olla con más vaca que borrego, salpicón casi todas las noches, huevo con tocino los sábados, lentejas los viernes y pollo los domingos. El resto de su dinero lo usaba para comprar una camisa de lana, pantalones de terciopelo para las fiestas, que combinaba bien con los zapato, y los días de entre semana lucia ropa de lana de la mas fina.

Vivía en la casa una ayudante domestica que ya tenia mas de cincuenta años, y una sobrina que no llegaba a los veinte, y un muchacho que lo mismo atendía al caballo que trabajaba en el sembrado. Nuestro hombre tenia casi cincuenta años. Era  de cuerpo fuerte, mas bien flaco de figura y de cara, muy madrugador y le gustaba ir de cacería. Cuentan que al hombre le decían Quijada, tal vez porque se llamaba Quejana. pero eso importa poco a nuestro cuento; lo importante es que al contarlo se diga siempre la verdad.


...
Traduccion: Raymundo Isidro Alavez, todos los derechos reservados.